Υποθέτω ότι η Μισιρλού δεν είναι η μόνη περίπτωση σκύλου που απαιτεί. Που όταν θέλει να της δώσω σημασία, έρχεται δίπλα μου και με ακουμπά στο χέρι με το πόδι της. Όταν τώρα, κρίνει πως ασχολήθηκα αρκετά, φεύγει. Αν υποθέσουμε ότι εγώ θέλω να συνεχίσω να τη χαϊδεύω, αντιστέκεται με όλους τους μυς τους σώματός της και εξαφανίζεται. Υπάρχουν ωστόσο, φορές που ενώ τη χαϊδεύω με χαϊδεύει κι εκείνη. Δηλαδή, ακουμπάει απαλά το πόδι της πάνω μου. Επειδή δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλει να πει η ποιήτρια σε αυτόν τον στίχο, αναζήτησα τις σχετικές πληροφορίες. Βρήκα πολλές σε προορισμούς όπως το American Kennel Club και το PetMD. Ο σκύλος σου λοιπόν, σε χαϊδεύει γιατί: 1ον, είναι έτοιμος για σωματική επαφή ή θέλει να παίξει, αλλά εσύ έχεις το μυαλό σου αλλού. Αν πεις 'όχι τώρα', αλλά λίγα δευτερόλεπτα αργότερα υποκύψεις, αντιλαμβάνεται πως σε κάνει ό,τι θέλει και ότι με το να βάλει πάνω το πόδι του παίρνει ό,τι χρειάζεται. Αυτό είναι γλυκό...