Πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, η Μαντάβι Πάντκε παρατήρησε ότι η μητέρα της, Τσάντα Μπαουαλκάρ, είχε αρχίσει να απομονώνεται. Η Μπαουαλκάρ ήταν μανιώδης αναγνώστρια και ταλαντούχα μαγείρισσα, περπατούσε καθημερινά και έστελνε τακτικά μηνύματα στους φίλους της. Ωστόσο, καθώς πλησίαζε στα τέλη των 70 της, άρχισε να περνάει περισσότερο χρόνο μόνη και έδειχνε απόμακρη και συχνά βαριεστημένη, λέει η Πάντκε. Εδειχνε αναστατωμένη όταν δεχόταν επισκέψεις - μια απρόσμενη αντίδραση για κάποιον που πάντοτε είχε έντονη κοινωνική ζωή. Πριν από περίπου δύο χρόνια, η Μπαουαλκάρ διαγνώστηκε με Αλτσχάιμερ. Αυτό βοήθησε την Πάντκε να κατανοήσει τι συνέβαινε, αλλά της προκάλεσε και ένα βαθύ αίσθημα θλίψης και αδυναμίας, όπως λέει. "Είναι σαν η σημερινή μέρα να είναι η καλύτερη που θα ζήσει ποτέ", θυμάται να σκέφτεται. Ωστόσο, ήθελε επίσης να "αξιοποιήσει στο έπακρο" τον χρόνο που της απέμενε με τη μητέρα της.