Ένας όρος παρεξηγημένος στην Ευρώπη, δοξάζεται στις ΗΠΑ και στο κορυφαίο μπάσκετ του πλανήτη, με τους Σλούκα και Φαρίντ να αποδεικνύουν το γιατί έχουν εκείνοι δίκιο. Γράφει ο Χρήστος Μπούκουρας. Τα μεγαλύτερα αστέρια του παγκόσμιου μπάσκετ, αν καθίσετε να ακούσετε την ιστορία τους σίγουρα θα μάθετε για κάποιον "veteran" που τους βοήθησε. Έναν παίκτη αρκετά πάνω απ' τα 30, ο οποίος πέρα από το ταλέντο, έχει την εμπειρία, τη γνώση των καταστάσεων και την ικανότητα να ανταποκριθεί σε κάθε τομέα που χρειάζεται μια ομάδα. Όχι μόνο στο παρκέ, όχι μόνο στο να πάρει τη σωστή απόφαση. Αλλά κυριολεκτικά να γίνει εκείνος που θα δείξει το δρόμο σε όλους. Θα βγει μπροστά στα δύσκολα και θα πάει το πλοίο στο λιμάνι με ασφάλεια, ξεπερνώντας κάθε φουρτούνα. Στην Ευρώπη αυτές τις έννοιες τις έχουμε παρεξηγημένες. "Ξινίζουμε" μόλις οι παίκτες ξεπερνούν τα 31-32 χρόνια. Θεωρούμε πως δεν έχουν πλέον κάτι άλλο να δώσουν. Αυτό που στις ΗΠΑ θεωρείται κάτι...