Μια έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου (Dublin City University) έρχεται να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε την εκπαίδευση των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού . Για πρώτη φορά, δόθηκε προτεραιότητα στη φωνή των ίδιων των αυτιστικών ανθρώπων - εκείνων που γνωρίζουν καλύτερα από όλους τι χρειάζεται για να ανθίσει ένας μαθητής με αυτισμό μέσα στο σχολείο. Από τη "διόρθωση" στην αποδοχή Για χρόνια, η εκπαίδευση των παιδιών με αυτισμό στηρίχθηκε σε ένα "ιατρικό" μοντέλο: να "διορθώσουμε" ό,τι θεωρείται διαφορετικό. Η έμφαση δινόταν στο να αυξηθεί η οπτική επαφή, να μειωθεί το stimming (οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή ήχοι που βοηθούν το παιδί να αυτορυθμιστεί) και να αποκτήσει το παιδί "κοινωνικές δεξιότητες" που να μοιάζουν με των νευροτυπικών συνομηλίκων του. Όμως το κίνημα της νευροδιαφορετικότητας αλλάζει αυτή την οπτική. Αντί να προσπαθούμε να κάνουμε το παιδί "λιγότερο αυτιστικό", στόχος είναι να προσαρμόσουμε το περιβάλλον, ώστε...