Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια πλέον, από όταν ο καύσωνας του Σπιρτόκουτου έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 2002, ο Γιάννης Οικονομίδης δημιουργεί μικρές οδύσσειες που βιώνουν χαρακτήρες του περιθωρίου, της μικροαστικής τάξης, ή και μεσοαστοί υπό κατάρρευση όπως πιο πρόσφατα με την επερχόμενη Σπασμένη Φλέβα, που έχουν εγκλωβιστεί σε παρακμιακά περιβάλλοντα, στις επιλογές τους, σε παντός είδους εξουσιαστικές σχέσεις. Ανήμποροι να βγουν από τη δίνη ενός φαύλου κύκλου, οι ήρωές του δεν μπορούν παρά να αναπαράξουν τη βία που λαμβάνουν. Αποφεύγοντας συνειδητά κλισέ, διδακτικότητα και ακαδημαϊσμούς, ο Οικονομίδης κάνει ταινίες οριακές, που πηγαίνουν την τοπογραφία των χαρακτήρων και τις θεματικές τους στα άκρα τραβώντας το σκοινί και προκαλώντας τα κοινά τους να πάρουν θέση. Είναι όλες τους ταινίες αναμφισβήτητα δικές του, με καινούρια όμως κάθε φορά διακυβεύματα και διαφορετικό κυνήγι εκ μέρους του. Δεν γίνεσαι...