Η Βασιλική Μιχαλοπούλου είναι μια νέα τραγουδίστρια, που σου θυμίζει γιατί το ελληνικό τραγούδι έχει ακόμη ψυχή. Μου έδωσε ραντεβού σε ένα μαγαζί με αφίσες. Τις συλλέγει, λέει, σαν παλιές ιστορίες. Και σκέφτομαι πως, αν τη δεις στη σκηνή, μοιάζει και η ίδια βγαλμένη από αφίσα άλλης εποχής∙ με φως, ευαισθησία και μια ζεστασιά που δεν προσποιείται. "Την αποζητώ τη ζεστασιά", μου λέει. "Το σπίτι μου είναι γεμάτο αφίσες, ίσως γιατί δίνουν αυτή τη θαλπωρή που χρειάζομαι. Σκέφτομαι τώρα κάτι μικρές αφίσες του Τουλούζ Λωτρέκ που αγόρασα στη Μονμάρτρη. Ήταν από τα πρώτα μου ταξίδια στο εξωτερικό, παιδί ακόμη, με τον μπαμπά και τα αδέλφια μου. Όταν τις κοιτάζω, νιώθω μια οικειότητα. Την ίδια που θέλω να υπάρχει και στα τραγούδια μου. Θέλω τα συναισθήματα να είναι έντονα, να σε κάνουν να αφεθείς, να νιώσεις και να δώσεις λίγο παραπάνω από τον εαυτό σου". Μόλις έκλεισε τα τριάντα. Ανήκει σε εκείνη τη γενιά που ενηλικιώθηκε μέσα σε κρίσεις και...