"Όπως ο ποιητής µιλάει για το άφατο έτσι κι ο καλλιτέχνης φωτογράφος οφείλει να υπαινίσσεται τουλάχιστον το αόρατο".Το φωτογραφικό έργο του Χανιώτη φωτογράφου Μιχάλη Πολυχρονάκη έχει έντονη ποιητική διάσταση. Εικόνες που βρίθουν από συµβολισµούς και πυροδοτούν σκέψεις και έντονα συναισθήµατα στον θεατή. Εικόνες που έχουν βαθιές ρίζες στον ρεαλισµό αλλά φλερτάρουν µε το µεταφυσικό: "Πατάµε µε το ένα πόδι στην πραγµατικότητα και µε το άλλο στον µύθο και το όνειρο", µού είπε, µεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια της κουβέντας που κάναµε µε αφορµή τα σηµερινά εγκαίνια της νέας του έκθεσης µε τίτλο "Πυρο[γραφίες]" που παρουσιάζεται στον χώρο "SOUTH space for photography"... Πώς προέκυψαν οι "Πυρο[γραφίες]"; Όπως τα περισσότερα πράγµατα προέκυψε από το πουθενά, σχεδόν ουρανοκατέβατα. Στην αρχή δεν καταλάβαινα τι είναι και δεν ξέρω και τώρα αν έχω καταλάβει. Ίσως στο µέλλον ξεκαθαρίσουν τα πράγµατα. ∆ιαπιστώνω όµως µια εκλεκτική συγγένεια ανάµεσα...