Περπατούσε... και περπατούσε... και το κρύο περόνιαζε τα κόκκαλα. Το δάσος με τα πανύψηλα δέντρα ήταν σκοτεινό και πυκνό. Ο αέρας σύριζε μανιασμένα ανάμεσα στα κλαδιά που κρέμονταν απειλητικά σαν χέρια έτοιμα να αρπάξουν. Νυχτοπούλια έκρωζαν και τα κόκκινα μάτια των λύκων που πλησίαζαν όλο και πιο κοντά λαμπύριζαν ανάμεσα στους θάμνους. Και τότε, στην άκρη των πυκνών δέντρων, ανάμεσα σε ένα ξέφωτο, φάνηκε ένα παράξενο, μικροσκοπικό σπιτάκι. Ήταν άραγε για καλό; *** Ξέρετε τι είναι η Λάμια, ο Δράκος (όχι αυτός με τις φωτιές), οι γνώμοι, τα τρόλλς, η Μπάμπα Γιάγκα, ο Άσπρος Λύκος και η πονηρή κυρά - Μαριώ; Ξέρετε που βρίσκουμε ελάφια χρυσά, κρυστάλλινα παλάτια, μαγικά φίδια με κέρατα, πουλιά που μιλούν, άλογα που πετούν, Αρκούδες που μεταμορφώνονται και άλλα τέτοια; Μα, φυσικά στα παραμύθια! Τα παραδοσιακά παραμύθια που αφηγούμαι είναι πανάρχαια. Κανένας δεν γνωρίζει πραγματικά, ούτε πώς φτιάχτηκαν, ούτε ποιος τα πρωτοείπε. Το...