"Κάτι νύχτες με φεγγάρι, μεσ' τα θερινά τα σινεμά (...) μ' αγιόκλημα και γιασεμιά" τραγουδούσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης για την αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια. Ταινίες κάτω από τα αστέρια, δροσερό αεράκι με ανάμεικτες τις μυρωδιές της φύσης και του φρεσκοψημένου ποπ κορν, είναι τα χαρακτηριστικά της καλοκαιρινής παράδοσης που διαρκεί κάθε χρόνο από τις αρχές Μαίου έως τα τέλη Οκτωβρίου, ανάλογα με τον καιρό. Η αρχή του θερινού σινεμά Ο κινηματογράφος ήρθε στην Ελλάδα το 1896. Το 1900 ξεκίνησαν οι πρώτες συστηματικές προβολές στα καφενεία της πλατείας Συντάγματος, όπου προβάλλονταν ασπρόμαυρες βωβές ταινίες σε ένα λευκό σεντόνι. Από τις πρώτες ταινίες που παρουσιάστηκαν ήταν το "Ταξίδι στη σελήνη" του Ζωρζ Μελιές, η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας του βωβού κινηματογράφου. Το 1904, άνοιξε τις πόρτες του το Cine Αίγλη στον κήπο του Ζαππείου. Δίπλα στη Βουλή και τον Εθνικό Κήπο, είναι ο παλαιότερος υπαίθριος κινηματογράφος της πόλης...