Τα παιδιά που τραβούν την πειραχτική διάθεση των συμμαθητών τους - και οι σιωπές που πληγώνουν περισσότερο από τα γέλια "Στην αρχή γελούσα κι εγώ μαζί τους, για να μη δείξω ότι με πείραζε. Μετά άρχισα να μιλάω όλο και λιγότερο στην τάξη. Μέχρι που σταμάτησα να σηκώνω το χέρι μου". Η μαρτυρία αυτή ανήκει στον Δ., μαθητή της Β΄ Γυμνασίου, που τραυλίζει ελαφρά. Το πείραγμα, λέει, δεν ήταν ποτέ "βαρύ", μα ήταν καθημερινό. "Δεν ήταν κακία. Ήταν συνήθεια". Το σχολείο, για πολλά παιδιά, είναι ο πρώτος χώρος όπου μαθαίνουν πόσο εύκολα η διαφορά μπορεί να γίνει στόχος. Είτε αυτή αφορά τη φωνή, το σώμα, το φύλο, τη συμπεριφορά ή ακόμα και τον τρόπο που σκέφτονται.Από το "αστείο" στη σιωπή Τα παιδιά που διαφέρουν γίνονται συχνά καθρέφτης της αμηχανίας των άλλων. Το παιδί που φορά ακουστικό βαρηκοίας. Εκείνο που έχει κινητική δυσκολία. Ο έφηβος που εκφράζεται με πιο "θηλυκό" τρόπο ή το κορίτσι που δεν ενδιαφέρεται για "κοριτσίστικα" πράγματα. "Τα...