Μια 28η Οκτωβρίου, που γιορτάστηκε μια μέρα του Ιούλη - Ναι ο πατέρας μου ήταν ήρωας, όχι από συγκυρία, όχι μονάχα γιατί πολέμησε στον πόλεμο κι αιχμαλώτισε τους Ιταλούς αλλά και για άλλα ανδραγαθήματα. Αλλά και γιατί ήταν ένα αληθινός μαχητής. Ό,τι κι αν του συνέβαινε στη ζωή έλεγε πως "εμείς ποτέ δεν τα παρατάμε"... Οι πιο όμορφες αναμνήσεις μου για την 28η Οκτωβρίου του 1940 δεν αφορούν κάποια σχολική γιορτή για την εθνική επέτειο του ΟΧΙ, αλλά μια μέρα του Ιούλη. Τη μέρα που στη Χίο, στο νησί που γεννήθηκα και μεγάλωσα, εορτάζεται το μεγαλύτερο παγχιακό πανηγύρι της Αγίας Μαρκέλλας. Ήταν 22 Ιουλίου. Ντάλα καλοκαίρι. Ήμουν μαθητούδι του Δημοτικού. Πώς περνούν τα χρόνια... Πώς ξυπνούν οι θύμησες... Αχάραγα με ξύπνησε ο πατέρας μου. "Σήκω Σωτήρη! Άντε να πάμε να μαζέψουμε τ' αμύγδαλα", είπε βαριά, με τη μπάσα, δυνατή του φωνή. "Τι; Μα σήμερα είναι το πανηγύρι!" του φώναξα. Όλο τον χρόνο περίμενα να πάω, να βάλω τα καλά μου, να δω...