Στην Ευρώπη, η λέξη "μεταρρύθμιση" έχει χάσει το νόημά της. Πλέον χρησιμοποιείται ως βιτρίνα για να προωθηθεί η πιο παλιά πολιτική τέχνη: η υπεράσπιση προνομίων. Όταν οι Βρυξέλλες μιλούν για "εναρμονισμό", συνήθως εννοούν καρτελοποίηση. Μια πολιτική διαδικασία όπου τα κράτη - μέλη και τα οργανωμένα συμφέροντα - συνδικάτα, γραφειοκρατίες, επιχειρηματικά λόμπι - ενώνονται για να εμποδίσουν τη μεταρρύθμιση, να καταπνίξουν την καινοτομία και να διασφαλίσουν ότι τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει. Η ΕΕ δεν φοβάται την ανισότητα. Φοβάται τη διαφοροποίηση. Φοβάται μήπως κάποιο κράτος - μέλος επιχειρήσει μια τολμηρή πολιτική και αποδείξει ότι οι υπόλοιποι κάνουν λάθος. Γι' αυτό το ευρωπαϊκό σύστημα ευνοεί την εξίσωση προς τα κάτω. Όχι, περισσότερη ελευθερία, αλλά περισσότερους κανόνες. Όχι ανταγωνισμό, αλλά ελεγχόμενη ομοιομορφία. Πάρτε για παράδειγμα την περιβόητη οδηγία για τους αυτοαπασχολούμενους. Αντί να αντιμετωπίζει την ευελιξία της gig...