Το πρόβλημα με την Λιβύη δεν είναι σημερινό. Έχει τις ρίζες του στο φολκλορικό παρελθόν, τότε που ο Καντάφι περιφερόταν με την τέντα του ανά την Ευρώπη ως ροκ σταρ της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Και τα κόλπα με την Κρήτη και την Γαύδο δεν άρχισαν με το παράνομο και ανυπόστατο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Άρχισαν το 2006, δηλαδή επί Καντάφι, ο οποίος προφανώς έκανε τα σχέδιά του ήδη από την εποχή που το ΠΑΣΟΚ θαύμαζε την Τζαμαχιρία του. Επομένως, η συζήτηση περί Χαφτάρ έχει πολιτικές σκοπιμότητες. Ένθεν κακείθεν... Το πρόβλημα είναι πως στην Ελλάδα αποκτήσαμε ένα νέο είδος αρνητών: Τους αρνητές της Ιστορίας! Μόλις πας να αναζητήσεις τη ρίζα του κακού, σε διακόπτουν για να πουν το οργουελικό: "Κάνετε μαθήματα Ιστορίας". Η λήθη, η σκόπιμη αποσιώπηση και η συγγραφή λευκών σελίδων στην Ιστορία αποτελούν την επιτομή του αναθεωρητισμού: Αφού το παρελθόν δεν υπάρχει, μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα καινούργιο μέλλον. Η σκοπιμότητα είναι πολιτική, αλλά το...