Του Μανόλη Καψή Θέλω να μου πείτε ειλικρινά. Ποιος κανονικός άνθρωπος που δεν έχει καβαλήσει το καλάμι, δεν έχει προσβληθεί από την οίηση και την έπαρση που είναι οι πιο γνωστές "ασθένειες" στην πολιτική, θα έγραφε ποτέ έτσι και σε βιβλίο μάλιστα, περιγράφοντας τον ίδιο και τους φίλους του: "Δεν είχαν υπολογίσει ίσως, πώς ήμασταν κι εμείς σκληρά παιδιά, φτιαγμένοι από τα υλικά αυτής της ταλαιπωρημένης αλλά περήφανης χώρας. Ακριβώς γι΄αυτό δεν θα τα παρατούσαμε εύκολα, ούτε θα υποκύπταμε, ούτε θα μέναμε απαθείς". Τι σας λέει δηλαδή αυτός ο συνδυασμός νεοελληνικής ψευτομαγκιάς - ήταν πολύ σκληρά καρύδια αυτοί οι λεβέντες- πασπαλισμένη με μια δόση από νοσταλγικό δήθεν πατριωτισμό παλαιάς κοπής- η ταλαιπωρημένη αλλά περήφανη χώρα (το ύψιλον κόπηκε για να έχει η λέξη και μια λαϊκή χροιά), συν μια μυθολογική κατάληξη: Δεν θα υποκύπταμε, λέει ο Αλέξης Τσίπρας, συγκινημένος με τα ίδια του τα λόγια και από την ηρωική του προδιάθεση...