Όταν έχουμε μια μέτρια κυβέρνηση αλλά μια κάκιστη αντιπολίτευση, τότε που πάει άραγε το πράγμα; Όταν έχουμε έναν λαό που δυσφορεί με την κυβέρνηση του αλλά σιχαίνεται την αντιπολίτευση του, προς τα πού κατευθυνόμαστε; Όταν κυβερνιόμαστε με ένα σκληρά πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα, αλλά δημοσκοπικά προηγείται ο "Κανένας", μετά έρχεται ο "νυν" κι ύστερα υπάρχει το χάος των μονοψήφιων, τι άραγε μπορεί να σκέφτεται αυτό το εκλογικό σώμα; Όταν έχουμε μια πολυπληθέστατη Βουλή 8 κομμάτων (συν ένα που εξέπεσε) και αντί να μεθοδεύονται συνενώσεις ή συγχωνεύσεις πολιτικών σχηματισμών πάμε ντουγρού για άλλους τρεις ή τέσσερις καινούριους, τι προοπτικές νομίζετε ότι προδιαγράφονται για το συλλογικό μας μέλλον; Όταν έχουμε έναν εκλογικό νόμο που κάνει σχεδόν ανέφικτη την αυτοδυναμία, αλλά κανένα κόμμα δεν τολμά να μιλήσει για κυβερνητικές συνεργασίες, πόσο κυβερνήσιμη μπορεί να θεωρηθεί αυτή η χώρα; Όταν είμαστε ένας λαός πάντα έτοιμος να...