Πάντα η καρυδόπιτα μού θύμιζε καλοκαίρι, αλλά πιστεύω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν μαζί μου γιατί δεν είναι πολύ ελαφρύ γλυκό, ιδίως αν είναι σιροπιασμένη. Πφ! Ψιλά γράμματα! Δεν την ένοιαζε την κυρά Αγγελική στο χωριό αν θα σου πέσει βαριά, αυτήν ήξερε, αυτήν έφτιαχνε. Στο σεμνό ρεπερτόριο κάθε χωριανής σε αυτό το χωριό των Ιωαννίνων, όπου παραθέριζα κάθε καλοκαίρι, τα σπιτικά γλυκά ήταν ούτως ή άλλως πολύ συγκεκριμένα, πολύ σπάνια και επαναλαμβάνονταν σχεδόν τελετουργικά σε κάθε περίσταση κατά την οποία επιβαλλόταν κέρασμα. Έτσι και η εν λόγω κυρία, κάθε Αύγουστο στη γιορτή του εγγονού της του Σωτήρη, καρυδόπιτα κερνούσε. Μαζευόμασταν εμείς τα πιτσιρίκια στην αυλή της για το καθιερωμένο πάρτι, που ούτε μπαλόνια είχε ούτε μουσική ούτε τούρτα και κεράκια. Μαζεύονταν από κοντά και οι γιαγιάδες μας. Για γονείς ούτε λόγος. Οι περισσότεροι εργάζονταν και είχαν παραχωρήσει την ευθύνη των παιδιών τους στους παππούδες για δύο μήνες και όσοι...