Το βασικό μου θέμα, πάντως, είναι ότι δεν κοιμάμαι". Το σήμα του έρχεται και φεύγει, ο γκρι ουρανός, ο δρόμος με τα όμοια σπιτάκια, το πρόσωπό του κοντά στην κάμερα, σπάνε όλα σε τετράγωνα που θρυμματίζονται σε πίξελ. Γιατί δεν κοιμάσαι; τον ρωτάω. Εχεις στρες; "Οχι. Απλά εδώ δεν έχουν παντζούρια, κανένα δωμάτιο, σε κανένα σπίτι". Μπαίνει στο σπίτι. Ακούγονται δύο άλλες φωνές που τον χαιρετούν στα ελληνικά. Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, του λέω. "Ούτε κουρτίνες έχουν". Μάλλον έχεις στρες, λέω, που δεν έχεις βρει δουλειά. "Ρε, δεν έχουν κουρτίνες και παντζούρια και έχει δύο μήνες μέρα εδώ πέρα. Δεν νυχτώνει ποτέ". Πρώτα, μερικά γεγονότα. Νέοι που δούλευαν τα καλοκαίρια σεζόν στα νησιά πάνε για σεζόν στην Ισλανδία που πληρώνει καλύτερα. Για τις συνθήκες που τους περιμένουν στην Ελλάδα διαβάζουμε τα στοιχεία της Eurostat, για το ποσοστό επιβάρυνσης του κόστους στέγασης· συγκεκριμένα, διαβάζουμε την τελευταία πρόταση της έκθεσης: "Ωστόσο...