Υπάρχουν άνθρωποι που σκοντάφτουν μια φορά και θυμούνται για πάντα το σημείο της πτώσης τους. Μαθαίνουν, αλλάζουν πορεία, γίνονται πιο προσεκτικοί. Και υπάρχουν κι εκείνοι που πέφτουν ξανά και ξανά στο ίδιο λάθος, σχεδόν με μια παράξενη νοσταλγία. Τα παθήματά τους δεν τους διδάσκουν τίποτα· γίνονται κομμάτι της καθημερινότητάς τους, μια οικεία επανάληψη που μοιάζει πια με τρόπο ζωής. Το σκίτσο τουΑρκά δεν είναι απλώς χιουμοριστικό· είναι ένας καθρέφτης. Μας προκαλεί να αναρωτηθούμε: πόσα από τα "παθήματά" μας τα μετατρέψαμε σε "μαθήματα" και πόσα τα κρατάμε σαν παλιές, γνώριμες συνήθειες; Γιατί συχνά δεν φοβόμαστε τόσο το λάθος, όσο την αλλαγή που θα μας απομακρύνει απ' αυτό. Η αλήθεια είναι πως η συνήθεια έχει δύναμη - ακόμη κι όταν πονά. Μας δίνει την ψευδαίσθηση της σταθερότητας. Μα η εξέλιξη έρχεται μόνο όταν τολμάμε να αποδεχθούμε τον πόνο ως δάσκαλο, όχι ως συγκάτοικο...