Καθώς πλήθη λαών συνέρρεαν μετά το διάταγμα των Μεδιολάνων στους κόλπους της, ένας ευσεβής πρεσβύτερος της Αλεξάνδρειας που είχε επηρεαστεί από τη σχολή της Αντιόχειας δίδασκε ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού ήταν κτίσμα. Ο απλοϊκός αυτός μονοθεϊσμός του Αρείου έκρυβε μέσα του ιουδαϊκά αλλά και αρχαιοελληνικά στοιχεία, δηλώνοντας ότι ο άκτιστος βιβλικός Θεός και Πατέρας δεν σχετίζεται με τον κόσμο, τον άνθρωπο και την ιστορία, παρά μέσω ενός κτιστού όντος, όπως είναι ο Υιός του, το πρώτο από όλα τα δημιουργήματά του. Η διδασκαλία αυτή άρχισε να διαδίδεται όχι μόνο στην Αλεξάνδρεια και την Αίγυπτο, αλλά και σε όλες τις χριστιανικές κοινότητες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όταν το πρόβλημα έλαβε ανεξέλεγκτες διαστάσεις στην Ανατολή και απείλησε όχι μόνο την εκκλησιαστική, αλλά την κοινωνική και πολιτική ενότητα, ο αυτοκράτορας πείστηκε από τον Όσιο επίσκοπο Κορδούης να συγκαλέσει με κρατικά μέσα μία μεγάλη σύνοδο στην Ανατολή, όπου ήδη...