Οταν ξεκινούσαμε - σαφώς νεότεροι πριν από πολλά πλέον χρόνια - το πολιτικό ρεπορτάζ, ενίοτε αναζητούσαμε την αφετηρία πίσω από κάποια παρέμβαση, κάποιο μέτρο, κάποιο νομοσχέδιο, μια αφετηρία που δεν ήταν πάντα προφανής. Πάρα πολλές φορές η απάντηση που παίρναμε από τους πολιτικούς - όλων δε των κομμάτων - ήταν ότι "η Κρήτη βγάζει κυβέρνηση". Τι μας απαντούσαν δηλαδή; Οτι η παρέμβαση γίνεται με το βλέμμα στραμμένο στις ψήφους των κρητικών ψηφοφόρων. Πολύ κυνικά μας αποκάλυπταν τη "συναλλακτική", "πελατειακή" σχέση που οι πολιτικοί επεδίωκαν να έχουν με τους πολίτες της Κρήτης. Να σου δώσω για να μου δώσεις. Αυτό δεν το έκαναν μόνο οι βουλευτές της ΝΔ, αλλά και του ΠαΣοΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, και πάει λέγοντας. Διότι από όλες τις παθογένειες, που κατά καιρούς έχουν βολικά χαρακτηριστεί από τα κόμματα ως "διακομματικές", αυτή είναι η μία που πραγματικά είναι και διαχρονική και διακομματική, με την ευθύνη βεβαίως να είναι βαρύτερη για τα δύο...