Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης καταπιάστηκε με ένα δύσκολο είδος θεάτρου. Βέβαια, τα σκίτσα και οι πυρήνες της θεματικής του είχαν αρχίσει να διαφαίνονται στα μικρά νούμερα του "Τσίρκου" και του "Εχθρού Λαού". Αναφέρομαι στο είδος που πρόχειρα ονομάζω πολιτική σατιρική αλληγορία. Ανάλογες ήταν οι προθέσεις του και στο "Οδυσσέα, γύρνα σπίτι", έργο αξιόλογο, που πρέπει κάποτε να το δει και η νεότερη γενιά του κοινού. Όμως εκεί η μορφή είχε έναν επικό χαρακτήρα, είχε "εξωτερική" περιπέτεια που ακολουθούσε την τεχνική του παραμυθιού. Η αλληγορία είναι είδος φιλολογικότερο, η τεχνική πυκνότερη και οι κίνδυνοι συχνότεροι. Έξω από ορισμένες θρησκευτικές αλληγορίες, τούτο το είδος θεάτρου δεν έχει εκείνη την άμεση λαϊκότητα που αναδύεται από άλλες πιο κοινόχρηστες τεχνικές. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης με τα "Τέσσερα πόδια του τραπεζιού" αποπειράθηκε και σε πολύ μεγάλο ποσοστό κατόρθωσε να γράψει μια σπαρταριστή αλληγορία ή, αν θέλετε, μια παραβολή για την...