Ζώντας στον καιρό της ειρωνείας, το λόγο έχουν οι ποιητές. "Κάθε προσδοκία βγήκε λανθασμένη. Τώρα απελπισία και καϋμός. Τ' άλλα ήσαν όνειρα και μεταιοπονίες", για να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, τον αλεξανδρινό Κωνσταντίνο Καβάφη. Το δίλημμα κλιματική δράση και γεωπολιτικές προτεραιότητες, συμβάλλει δραστικά θα έλεγα στον αναπροσανατολισμό των ενεργειακών στρατηγικών. Τα προβλήματα και οι προκλήσεις που το συγκεκριμένο δίλημμα θέτει, δημιουργεί αντίρροπες τάσεις, υιοθετώντας διαφορετικές προσεγγίσεις. Ως εκ τούτου, η στάθμιση όλων των δεδομένων καθίσταται ζωτικής σημασίας. Και το κυριότερο οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τις εξελίξεις, τόσο στο επίπεδο της κλιματικής αλλαγής, όσο και σε εκείνο των γεωστρατηγικών αναδιατάξεων. Δίχως βέβαια να αδιαφορούμε για το περιβάλλον, υποτιμώντας τους ορατούς κινδύνους που μας περικλείουν ολοένα και περισσότερο. Αλλά και να μη γινόμαστε δέσμιοι ιδεοληπτικών αγκυλώσεων και ανομολόγητων σκοπιμοτήτων...