Τον Ιούλιο του 1987 η Ελλάδα δοκιμάστηκε από έναν από τους πιο σκληρούς καύσωνες της ιστορίας της, με επίκεντρο τη Νότιο Ελλάδα και κυρίως την Αττική. Η παρατεταμένη ζέστη, που συνεχιζόταν και τις νύχτες, και η αυξημένη υγρασία επιδεινώθηκαν - τουλάχιστον στην Αθήνα - από δύο επιβαρυντικούς παράγοντες: την κακή ποιότητα της ατμόσφαιρας, το γνωστό τότε "νέφος", και το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας. Αυτό που συνοψίζεται στην καθημερινή φράση "βράζουν τα τσιμέντα" και που οι κάτοικοι των μεσογειακών μεγαλουπόλεων γνωρίζουν ως "θερμοσυσσωρευτή του μπετόν". Οι νεκροί ξεπέρασαν τους 1.300 - απώλειες που θυμίζουν εμπόλεμες καταστάσεις, όχι θερινή καθημερινότητα εν καιρώ ειρήνης. Η πυκνή δόμηση, η έλλειψη πράσινου και νερού και η μορφολογία της Αθήνας - μια λεκάνη κλειστή από βουνά, με μόνο το νότιο μέτωπο ανοιχτό προς τη θάλασσα - συνέβαλαν καθοριστικά στα τραγικά αποτελέσματα αυτού του σπάνιου κλιματικού συνδυασμού. Η ίδια η...