ΩΣ ΓΙΟΡΤΗ, το Halloween έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να διεισδύσει στην ελληνική κουλτούρα και ο υπογράφων το προτιμά από τις Απόκριες, καθώς δεν συνοδεύεται από κομφετί και σερπαντίνες, ούτε ντύνεται μουσικά από το τρισκατάρατο "Κετελαπόνγκο" και τη δαιμονική "Κολεγκιάλα". Ως γνωστόν, την περίοδο του Halloween οι μάγισσες έχουν την τιμητική τους, δίνοντας έτσι την αφορμή για το αφιέρωμά μας. Με κίνδυνο να υπερβούμε τον ψυχαγωγικό σκοπό και να ριψοκινδυνεύσουμε την ελαφρά ανάγνωση του παρόντος, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η μάγισσα, και στις δυο δημοφιλείς όψεις της, είτε ως άσχημη, μαυροφορεμένη θηλυκή ύπαρξη με ψηλό καπέλο, είτε ως αισθησιακή γυναίκα, ντυμένη με αραχνούφαντο ύφασμα, θελκτική μα επικίνδυνη, αποτελεί τις δύο όψεις του ίδιου πατριαρχικού νομίσματος. Γιατί τι άλλο ήταν η μάγισσα πέρα από μια κατασκευή μιας πουριτανικής, κατά βάση χριστιανικής κοινωνίας, με στόχο να επιβάλει την ηθική της, να πατάξει τις...