ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ετούτη τη φορά, καθώς η μάχη θα καθόριζε για πάντα τη ζωή μου, προσπάθησα να τα προβλέψω όλα - στρατηγική και ταχτική, τις εφεδρείες, τις πιθανές κινήσεις του εχθρού τη διαμόρφωση του εδάφους, ακόμα και τις καιρικές συνθήκες. Όλα προσεχτικά μελετημένα και, σχεδόν, ευνοϊκά. Κι όμως, παράξενο, νικήθηκα. Κι όπως τώρα γυρίζω, καταφρονεμένος και ολομόναχος ανάμεσα στων περαστικών τα γέλια, αναρωτιέμαι τι έφταιξε, τι μου διέφυγε, πού έκανα το λάθος, τι, τέλος πάντων, ακαθόριστο ή μοιραίο έριξε το βάρος του στην έκβαση της μάχης. Κάτι πήγα να θυμηθώ - μα όχι, δε μπορεί, δε γίνεται με τέτοια μικροπράγματα να χάνεται μια ζωή. Κι όμως χάθηκε - προσβολές που έκανες τάχα πως δεν κατάλαβες, μεγάλες αποφάσεις τα μεσάνυχτα, θαμμένες κιόλας κάτω απ' τα σεντόνια του ύπνου, ένας τυφλός εγωισμός όταν χρειάζονταν μια στάλα κατανόηση, ή μια απέραντη συχώρεση όταν έπρεπε να πιάσεις κάποιον απ' το λαιμό. Όνειρα, (όλο όνειρα), όταν κ' η πιο μικρή, η...