Ποιο από τα δύο άκρα: με έναν, αντε δυο αληθινούς φίλους ή τελείως τελείως μόνος/η? Δεν είχα ποτέ το πρώτο. Τώρα έχω το δεύτερο. Παραδόξως, το προτιμώ από το να νιώθω ότι δε με ξέρουν, ότι δε μπορώ να είμαι όσο πιο πολύ ο εαυτός μου γίνεται μαζί τους. Δεν ξέρω πόσοι σαν εμένα βρίσκονται ανάμεσά μας. Που βγαίνουν έξω μόνοι, σχεδόν πάντα μόνοι. Ή μένουν και μέσα επειδή κάποιες φορές τους δαγκώνει αυτή η έλλειψη φιλίας και συντροφικοτητας. Κάποιες στιγμές δε βαστιεται. Δε θέλω να γυρίσω στο δεύτερο και δεν το μετανιώνω. SHARE ΣΧΟΛΙΑ (0) 0