Η μύθοι της αρχαίας Ελλάδας, οι θεοί του Ολύμπου, ήρωες και αντιήρωες, πλάσματα της φαντασίας και ταξίδια ως την άκρη της Γης και σε άλλους πλανήτες

 • 

), οι πάμπολλες ιστορίες της Πολυάννας (Elizabeth Borton de Trevino), όλος ο κλασικός Ιούλιος Βερν, Μαίρη Πόππινς (P.L. Travers), οι Μύθοι του Αισώπου, Οι Τρεις

 • 

σήμερα. Πιστεύω πως οι μύθοι δημιουργούν ύλη για την ψυχή μας και δεν μπορούμε να τους αγνοήσουμε με τίποτα (το πολύ πολύ να παραβλέψουμε την επιρροή τους)". 3.Χανς

 • 

είναι ακριβώς το αντίθετο. Η γλώσσα υπάρχει πριν από το νόημά της, και άρα αποθεώνεται. Ποίηση είναι η ίδια η γλώσσα και όχι τα συμπαρομαρτούντα της. Στο ποίημά

 • 

στον κόλπο της ώστε αυτός να μπορεί να λιπαίνεται. Αλλά είπαμε... μύθοι. Αυτό το πορτρέτο είναι η κινητήριος δύναμη της αφήγησης του Μπαρνς και ο Πότσι είναι ο

 • 

ζωή και τα πάθη τους αφορούν γενικότερα το ανθρώπινο δράμα. Διότι μπορεί "τα πάντα (να) γίνονται όπως ήταν το αναμενόμενο να γίνουν" αλλά "οι μύθοι, όπως και η

 • 

δουλειά σε γλώσσα και τέχνη, ήμουν άπειρος στον πεζό λόγο, απόδειξη πως τέλειωσα τη νουβέλα μέσα σε λίγες εβδομάδες μόνο, βιάστηκα, κράταγα στα χέρια

 • 

: νότια Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία. Η ανάπτυξη των διαλέκτων και η συμβολή τους στη λογοτεχνία. Κατά τα γνωστά, πρώτη λογοτεχνική γλώσσα είναι η γλώσσα

 • 

", "από σιωπή και από κορμί χόρτασα τη ζωή μου", "το άσπρο λένε είναι χαρά, για μένα απουσία". Ενα βιβλίο με θέμα, ουσία, ρυθμό, γλώσσα που ρέει, σκάβει

 • 

του, στους πρόποδες του Στρέφη, όπου αυτός κι η μητέρα του ζουν σε καθεστώς μόνιμου τρόμου - καθώς ο πατέρας-αφέντης γνωρίζει μόνο τη γλώσσα της βίας

 •