", του "Μύρτου", του "Αλδεβαράν". Το έξοχο και "ασεβές" μονόπρακτό του "Η τελετή" (πρόκειται για τις εμπνεύσεις εργολάβου κηδειών, όσον αφορά στην "κάλυψη

 • 

, που είναι στόχος κάθε κοινωνικού θεάτρου. Το δεύτερο κιόλας μονόπρακτο (η εποχή εκείνη σημαδεύτηκε από πληθώρα μονοπράκτων - αναγκαία καταφυγή των νέων συγγραφέων

 • 

του Κεχαίδη, του μονόπρακτου "Προάστειον Νέου Φαλήρου". Η παράσταση δόθηκε στη μικρή σκηνή του αμφιθεάτρου του Γαλλικού Ινστιτούτου στην οδό Σίνα, με σκηνοθέτη

 • 

αριστούργημα της νέας συγγραφικής του σοδειάς: "Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού". Παίχθηκε τότε από το Θέατρο Τέχνης και αργότερα, σε μια έξοχη παράσταση

 • 

Θέατρο το 1939 - 1940, όταν ξέσπασε ο Παγκόσμιος Πόλεμος και η Ελλάδα αντιστεκόταν στην Αλβανία. Υστερα από επτά χρόνια (1947) την ίδια παράσταση ανέβασε ο

 • 

να εμπνεύσουν έναν άξιο, νέο συνθέτη. Στην παράσταση της Σχολής Μωραίτη τον ρόλο του Καποδίστρια ερμήνευε ο αριστούχος μαθητής μου Νίκος Σκυλακάκης, αδελφός

 • 

τον έρωτά τους με έναν γάμο, αποδεικνύονται αδέλφια, το ένα νόθο, σε μια κοινωνία που καβαφικά "συσχετίζει κουτά". Το έργο, μετά την πρώτη του παράσταση

 • 

Σταύρος Νιάρχος στο ΚΠΙΣΝ. Η παράσταση παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία Ούγκο ντε Άνα. Τρεις διεθνώς καταξιωμένες υψίφωνοι

 • 

. Αλλά και παράσταση του "Ημερολογίου ενός αθέατου εγκλεισμού" του Γιώργου Βέλτσου σε σκηνοθεσία Ελπίδας Σκούφαλου με τη Ρένη Πιττακή. ¦ Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

 • 

Γιάννης Λιγνάδης. • Η Λυδία Φωτοπούλου παρουσιάζει στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων την παράσταση "Χορός: ο θεατής του τραγικού", τα χορικά της "Αντιγόνης

 •