"ό­ταν ποι­ής ε­λε­η­μο­σύ­νην μή σαλ­πί­σης έ­μπρο­σθέν σου"[1], νά πάη φα­γη­τό σέ φτω­χές οι­κο­γέ­νει­ες. Στόν δρό­μο συ­ναντού­σε σκυ­λιά ά

 • 

πού τόν κα­λού­σαν σέ δι­α­κο­νί­α. Συ­νή­θως ή­ταν μέ τό ρά­σο καί τό κου­κού­λι στήν πόρ­τα. Εί­χε τό δι­α­κό­νη­μα τού πορ­τά­ρη καί συμ­βο­ύ­λευ­ε το­ύς προ­σκυ

 • 

οι­κο­γέ­νει­ες. Στόν δρό­μο συ­ναντού­σε...σκυ­λιά ά­γρια πού γαύ­γι­ζαν. Αι­σθα­νό­ταν φό­βο ως μι­κρή πού ή­ταν, έ­κα­νε τόν σταυ­ρό της, προ­σευ­χό­ταν καί παίρ

 • 

του Μαξιμείου Πνευματικού Κέντρου. Αξίζει νά σημειωθεί ότι το πανάγιο ξύλο του Σταυ­ρού του Κυρίου μας θα παραμείνει σε προ­σκύ­νηση στο ιερό Πα­ρεκκλήσιο

 • 

­λέ­μου, με­τα­ξύ των δυ­νά­με­ων της λεύ­τε­ρης Ελ­λά­δας και των μα­ντρό­σκυ­λων της αστι­κής τάξης. Με δυό λόγια, στο Με­λι­γα­λά, οι φο­νιά­δες, οι βια

 • 

­κα­νε μά­λι­στα πο­λύ κα­λά, ί­σια, σάν λαμ­πά­δα, ε­νώ ο Γέροντάς του, ε­πει­δή δέν έ­βλε­πε κα­λά, τά έ­κα­νε στρα­βά. Κάποιος προ­σκυ­νη­τής πέ­ρα­σε νά α

 • 

τους πώς, δια­σχί­ζο­ντας θά­λασ­σες και βουνά, σύ­νο­ρα που έμοια­ζαν με ξι­φο­λόγ­χες που τα φυ­λού­σαν εξα­γριω­μέ­να σκυ­λιά πρό­θυ­μα να καρ­φώ­σουν τα δό

 • 

σέ φτω­χές οι­κο­γέ­νει­ες. Στόν δρό­μο συ­ναντού­σε σκυ­λιά ά­γρια πού γαύ­γι­ζαν. Αι­σθα­νό­ταν φό­βο ως μι­κρή πού ή­ταν, έ­κα­νε τόν σταυ­ρό της, προ

 • 

­τε­ρος τής εί­πε: "Με­τά α­πό τριά­ντα χρό­νια θά α­ξι­ω­θή­τε νά προ­σκυ­νή­σε­τε τούς Α­γί­ους Τό­πους", καί ο τρί­τος: "Με­τά τήν κοί­μη­σή του θά συ­να­ριθ­μη­θή

 • 

οι­κο­γέ­νει­ες. Στόν δρό­μο συ­ναντού­σε σκυ­λιά ά­γρια πού γαύ­γι­ζαν. Αι­σθα­νό­ταν φό­βο ως μι­κρή πού ή­ταν, έ­κα­νε τόν σταυ­ρό της, προ­σευ­χό­ταν καί παίρ

 •