Έναν ολόκληρο χρόνο ούτε ένας μαγαζάτορας δε μάζεψε στις κούτες τις μπάλες, τις γιρλάντες και τα λαμπιόνια. Κανένας δεν σκέφτηκε να ξύσει τη χαρωπή φιγούρα του Αη Βασίλη, το έλκηθρο, το νεογέννητο και το 2020 από το τζάμι. Μια άγραφη συμφωνία κράτησε

 • 

Κάθε χρόνο στις 24 Δεκεμβρίου, την μέρα πριν τα Χριστούγεννα και πριν τα γενέθλια του παππού, τον βλέπω στον ύπνο μου να τρώει προφιτερόλ με φουντούνια. Το επόμενο πρωί τον παίρνω τηλέφωνο. Η γιαγιά μου λέει συνήθως ότι έχει κολοκυθόπιτα για μεσημέρι

 • 

Φέτος, μέχρι και η ανάσα μας άλλαξε ρυθμό. Κρύφτηκε και αυτή πίσω από τοίχους. Προβάλλοντας τη νιότη της, μόνο κάθε πρωί πίσω από κλειστά παράθυρα και γκρίζα μπαλκόνια. Κοιτάζοντας κλεφτά μέσα απ' το παράθυρό μου, σαν κυνηγημένος από κάποιον άγνωστο

 • 

Μέσα το σπίτι όπως το ξέρει, μουδιασμένο όμως χωρίς τις συνήθεις φωνές. Ανασαίνει αραιά, αμήχανη να διαχειριστεί τη φαινομενική οικειότητά του. Άχρηστα τα περισσότερα καθημερινά αντικείμενα, με τη βουβαμάρα τους παραπονούνται για την αχρησία. Καμιά κ

 • 

Γυμνοί γεννιόμαστε κι αρχίζουν να μας φορτώνουν ένδοξα ονόματα, ρούχα που δε μας αρέσουν, παιχνίδια που τα θάβαμε στον κήπο, φόβους δικούς τους, φορτώνουν φορτώνουν πολιτικές που δεν αγαπούν τον άνθρωπο ομάδες ποδοσφαίρου που δεν σε ενδιαφέρουν τακτι

 • 

Περιμέναμε δύο βδομάδες στο λιμάνι μέσα στο επιβατικό, εντολή του Λιμενάρχη. Το περιμέναμε, αλλά ο εγκλεισμός μας είχε εξαντλήσει. Ήταν χαράματα όταν μας επέτρεψαν να βγούμε απ' το καράβι. Με το σακίδιο στον ώμο άρχισα να περιπλανώμαι στην πόλη. Τα κ

 • 

Βγήκε χαμογελώντας από το ταχυδρομείο. Είχε παραλάβει επιτέλους τα λαμπάκια που χρειαζόταν για να ολοκληρώσει τον στολισμό του σπιτιού της. Πρώτη φορά θα περνούσε τις γιορτές των Χριστουγέννων μακριά από τους γονείς της. Όμως και πρώτη φορά όλη η υφή

 • 

"Ρε, μην είσαι χαζός. Η θεία μου αυτή είναι πλούσια. Πέρσι που πήγα με τον Κυριάκο μου έδωσε είκοσι ευρώ και έδωσε τα ίδια και στον Κυριακό. Και δεν είναι πολύ θεία μου? είναι ξαδέρφη του μπαμπά μου αλλά είναι καλή γυναίκα. Ούτε που πρόλαβα να τα πω

 • 

Ξύπνησε να ετοιμαστεί. Έξω τα καταστήματα ήταν στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά. Μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Λίγο πρόσωπο αφήνουν ο κόκκινος σκούφος, που κατεβαίνει στο μέτωπο και η άσπρη γενειάδα. Λες και είναι άλλος. Ωραί

 • 

Ποτέ δε συμπαθούσα τα Χριστούγεννα. Στολίδια, δώρα, μελομακάρονα, τα κάλαντα τα παράφωνα, στα ευαίσθητα αυτιά μου μόνο Μότσαρτ, ευχές αγάπης, ναι ο άλλος τα Χριστούγεννα θυμάται ν' αγαπήσει. "Πάλι ξάπλα είσαι Ακαμάτρα; Σήκω να πάμε βόλτα". Βόλτα; Μα

 •