Πολλές είναι οι επιβουλές των δαιμόνων κατά των ανθρώπων. Πολλαπλάσια όμως η βοήθεια του Θεού προς τους ανθρώπους. Πράγματι, εάν δεν μας υπερήσπιζε η άνωθεν συμμαχία, θα είχεν εξαφανισθή προ πολλού το γένος μας από τις πολιορκίες των δαιμόνων. Διότι

 • 

Όλοι εσείς, αδελφοί μου, γνωρίζατε κάποιον κ. Ν. που έπασχε από προοδευτική παράλυση- ανίατη ασθένεια. Ήρθε εδώ και προσευχηθήκαμε γι' αυτόν. Καθόταν σε αναπηρική καρέκλα. Μετά λοιπόν από την προσευχή, του είπα: "Εμείς δεν είμαστε θαυματουργοί. Είμασ

 • 

Όσο φλογερότερη είναι η επιθυμία μας να ακολουθήσουμε τον Χριστό -παρόλο που βλέπουμε ότι δεν είμαστε ικανοί-, τόσο ο νους και η καρδιά μας είναι γεμάτα από έναν άλλο πόνο, όχι αυτόν για τη σωτηρία του κόσμου, αλλά για τη δική μας σωτηρία. Μη έχοντας

 • 

Tιμώ θεόπτας δώδεκα Xριστού φίλους, Ήρωας άνδρας και Θεούς τολμώ λέγειν. Δώδεκα ευκλεέας τριακοστή αγείρει μύστας. + O μακαριώτατος Δαβίδ από το Άγιον Πνεύμα ενηχούμενος, τρανώς εδογμάτισεν, ότι η Aγία Tριάς είναι των όλων Δημιουργός, ούτω λέγων· "Tω

 • 

Τού π. Ιωάννη Ρωμανίδη Ο Χριστός, μετά την Ανάληψή Του στους ουρανούς, σύμφωνα με την βεβαίωσή Του, έστειλε, την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάστασή Του και την δεκάτη από την Ανάληψή Του, το Άγιον Πνεύμα, το οποίο εκπορεύεται από τον Πατέρα. Ο Ίδιος ο

 • 

Την Πεντηκοστή εορτάζουμε καί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και την πραγματοποίηση της υποσχέσεως και την εκπλήρωση της ελπίδας. Το μυστήριο, πόσο και μεγάλο είναι και σεβαστό! Τελειώνουν λοιπόν όσα έχουν σχέση με το σώμα του Χριστού, ή μάλλον με

 • 

1. Ε ί ναι μεγάλα, α γαπητοί, καί ξεπερνο ύ ν κάθε α νθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μ ά ς δώρησε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι ? α υ τό λοιπόν ά ς χαιρόμαστε ό λοι μαζί καί χορεύοντας α πό χαρά ά ς υ μνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί η σημερινή η μέρα ε

 • 

Όταν εβασίλευσαν στην Ρώμη ασεβώς ο Μαξιμιανός, ο Λικίνιος και ο Μαξέντιος, πολλούς πιστούς Χριστιανούς, οι οποίοι ηρνήθησαν να θυσιάσουν στους δαίμονες, υπέβαλαν σε βασανιστήρια και θάνατον, ευρήκαν δε δικαίως και αυτοί τέλος αντάξιο της ειδωλομανία

 • 

Ο ευαγγελιστής Λουκάς, στην σχετική με την Ανάληψη του Κυρίου περικοπή, παρουσιάζει τους μαθητές να φεύγουν από τον ευλογημένο τόπο της Αναλήψεως με χαρά μεγάλη και να παραμένουν στο Ιερό των Ιεροσολύμων, υμνώντας και δοξολογώντας τον Θεό. Είναι η χα

 • 

"Εξήγαγε δέ αυτούς έξω εις Βηθανίαν, καί επάρας τάς χείρας αυτού ηυλόγησεν αυτούς, καί εγένετο εν τώ ευλογείν αυτόν αυτούς διέστη απ? αυτών, καί ανεφέρετο εις τόν ουρανόν" (Λουκ. 24,50) Τό μέγα καί υψηλόν μυστήριον, τό οποίον περικρύπτει η τήν Τεσσαρ

 • 

Ένα ρίγος χαράς διαπερνά τή λέξη "ανάληψη", πού δείχνει μιά πρόκληση πρός τούς αποκαλούμενους "νόμους τής φύσεως", πρός τή διαρκή κάθοδο καί πτώση· είναι μιά λέξη πού ακυρώνει τούς νόμους τής βαρύτητας καί πτώσης. Εδώ αντίθετα τά πάντα είναι ελαφράδα

 •