Του Μόσχου Λαγκουβάρδου Γιατί δε γράφεις τώρα; Πολλοί βοηθήθηκαν απ΄τα γραφόμενά σου , με ρωτάει ο Κώστας, στο δρόμο, και με προσκαλεί να πιούμε μαζί τον πρωινό μας καφέ, στο πάρκο του Αγίου Αντωνίου. Εκεί είναι το στέκι του, γιατί είναι λάτρης των δέντρων και του φυσικού τοπίου. Ο Κώστας γράφει κι αυτός και δημοσιεύει τα κείμενά του στις τοπικές εφημερίδες. Γράφουμε, του λέω, όχι για να κάνουμε το δάσκαλο στους άλλους. Είναι μια αναζήτηση που δεν τελειώνει ποτέ. Γράφουμε αυτά που δεν ξέρουμε για να ολοκληρώσουμε τις γνώσεις μας γι' αυτά που μας ενδιαφέρουν. Προσωπικά αυτά που με ενδιαφέρουν είναι για την πίστη στο Χριστό. Γράφω για την χριστιανική αγάπη έχοντας παράδειγμα τον Δαβίδ. Μεσονύκτιον εξεγειρόμην. Ξυπνούσε τα μεσονύχτια και έγραφε σαν προσευχή. Σ' αυτό διαφέρει η χριστιανική αγάπη, διότι είναι προσευχή. Δεν υπάρχει χριστιανική αγάπη χωρίς τη λατρεία του Κυρίου Ιησού Χριστού. Λατρεία είναι η πιο μεγάλη αγάπη, που ταιριάζει...