Υπάρχουν τοπία που η βροχή τους πάει. Έχει γίνει μέρος της αστικής καθημερινότητας, της αισθητικής, της κουλτούρας. Κάποιες πόλεις αναδεικνύουν μια περίεργη ομορφιά, λίγο μουντή, λίγο μελαγχολική... αλλά τους πάει. Η βροχή, ακόμη και η νεροποντή, αναδεικνύει μια άλλη πλευρά των δρόμων, των κτιρίων, των δημόσιων χώρων. Και των ανθρώπων ακόμα. Κινούνται αλλιώς οι άνθρωποι. Αλλάζουν το περπάτημά τους, σαν να γίνεται πιο πεταχτό, πιο γρήγορο. Η βροχή δεν αφήνει περιθώρια για νωθρότητα. Δεν ξέρω αν η Λάρισα είναι από αυτά τα τοπία. Νομίζω της πάει περισσότερο το φως, ο ήλιος. Η βροχή είναι σαν να την κουράζει, να μην μπορεί η πόλη και οι Λαρισαίοι να την αφομοιώσουν, να τη συνηθίσουν. Ακόμη και να αδιαφορήσουν για αυτή. Της Εύης Μποτσαροπούλου Στη Λάρισα η βροχή είναι πάντα λίγο είδηση. Μια ανατροπή. Κάτι που μας δυσκολεύει. Λες και δεν τη συνηθίσαμε τόσους αιώνες... Ο αρχαίος γεωγράφος Στράβων (64 π.Χ.-24 μ.Χ.) αναφέρει ότι ο Πηνειός ήδη...