Όλοι κουβαλάμε μέσα μας περισσότερα από απλές γνωστικές αναμνήσεις. Κουβαλάμε αποτυπώματα στο νευρικό σύστημα, "ίχνη" επιθυμίας, θλίψης, χαράς από παλιότερα βιώματα, ακόμη και από την παιδική ηλικία.Γιατί επαναλαμβάνουμε τις παλιές "πληγές"; Για να τα θεραπεύσουμε, χρειάζεται να "βουτήξουμε" κάτω από την επιφάνεια, εκεί όπου ό,τι συνέβη συνεχίζει να επηρεάζει σιωπηλά το παρόν. Η διαδικασία περιλαμβάνει την αναγνώριση της "γλώσσας" του ίδιου μας του νευρικού συστήματος, την κατανόηση των αντιδράσεών του και την ήπια επανασύνδεση, που είναι το πέρασμα από το τραύμα στη σοφία. Όταν μεγαλώνουμε σε ένα περιβάλλον όπου η αγάπη, η ασφάλεια ή η αποδοχή είναι δυσλειτουργικές, το νευρικό μας σύστημα προσαρμόζεται σε αυτό. Δηλαδή, μαθαίνει να βρίσκει "ισορροπία" μέσα στο απρόβλεπτο. Το σώμα μας μαθαίνει να "καλωδιώνεται" γύρω από ό,τι γνωρίζει, όχι απαραίτητα γύρω από ό,τι είναι ευχάριστο. Αν η απόρριψη, η ασυνέπεια ή η παραμέληση υπήρξαν μέρος...