"Ο καλλιτέχνης είναι παρών", σκέφτομαι, σε όλο του το ακομπλεξάριστο μεγαλείο. Φοράει ασημί Asics, φούξια σορτς τρεξίματος και πάνω από την γκρι φανέλα του έχει ακουμπισμένο ένα ασορτί φούτερ, σε μια λιγότερο επιθετική απόχρωση του ροζ. Μισή ώρα πριν από τη δημοσιογραφική παρουσίαση της μεγάλης αναδρομικής του έκθεσης, η οποία συνεχίζεται έως τις 30 Δεκεμβρίου στο Onassis Ready, τον νέο χώρο του Ιδρύματος Ωνάση στην ομόηχη με αυτό περιοχή, κάποιοι συνάδελφοι τον απαθανατίζουν με την κάμερα των κινητών τηλεφώνων. Μπορεί να μην είναι σταρ της μεγάλης οθόνης ή της μουσικής βιομηχανίας, αλλά δύσκολα περνάει απαρατήρητος. Γεννημένος το 1964 στο Ερλανγκεν της Γερμανίας, μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από κάποιο από τα "παλαβά" αυτοπορτρέτα του που μπορεί κανείς να χαζέψει στο ισόγειο του βιομηχανικής αισθητικής κτιρίου. Στην αρχή της εκθεσιακής διαδρομής, μια σειρά από φωτογραφίες σε διαστάσεις σαν αυτές που έμπαιναν κάποτε στα οικογενειακά...