Του Γιώργου Χατζηδημητρίου Από κει που ήμουν άρχοντας στην Τριανδρία στη Σαλονίκη, βρέθηκα τον πρώτο χρόνο στην Αθήνα να ζω σαν θηρίο ανήμερο σε ένα ημιυπόγειο στην Αγίου Στυλιανού στου Γκύζη. Αφού γράφτηκα στο Πολιτικό Τμήμα "του Καποδιστριακού" και μέχρι να οργανωθώ και να βρω δουλειά στις λαϊκές αγορές πουλώντας πατάτες στις συνοικίες της Β' Αθήνας, (Πατησίων, Κυψέλη, Αμφιθέας, Καλλιθέα, Νέο Κόσμο, Παγκράτι, Καλλιδρομίου, εναλλάξ με Αμπελοκήπους τα Σάββατα που είναι οι μεγαλύτερες και βάλε), πέρασε κάμποσος καιρός αλητείας στα πέριξ. Λεφτά δεν υπήρχαν, αλλά περίσσευε η δίψα για όλα τα υπόλοιπα. Οι εμπειρίες προσφέρονταν αφειδώς - δεν είχες παρά να απλώσεις το χέρι να τις αδράξεις. Πήγα ένα βράδυ μετά την παράσταση "Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο κατηραμένος Όφις" στο Θέατρο Σκιών που διατηρούσε στο Φανάρι του Διογένη στην Πλάκα (σήμερα είναι καφετέρια...) ο καραγκιοζοπαίχτης Χαρίδημος και ζήτησα να γίνω βοηθός του. "Είσαι μεγάλος...