O Χάρης πέρασε την πόρτα του ψυχολόγου της ομάδας διστακτικά, αλλά νιώθοντας ταυτόχρονα και μια ανυπομονησία. Τους τελευταίους μήνες οι σκέψεις του τον "καταδίωκαν" και ήθελε σε κάποιον να μιλήσει. Επί μέρες έκανε πρόβες μόνος του, τι θα πει και πώς. Αρχικά, είχε σκεφτεί να ανοιχτεί στους γονείς του, αλλά φοβόταν την αντίδρασή τους. Τον έπνιγαν οι ενοχές. Εκείνοι είναι που κάθε εβδομάδα αναζητούν τρόπους να στριμώξουν στο πρόγραμμά τους τα "πηγαινέλα" στις προπονήσεις. Εβλεπε με πόση προσμονή περίμεναν κάθε Σαββατοκύριακο τους αγώνες του. Παρότι στην ηλικία του είναι θεσμοθετημένο να μη μετράται σκορ στους αγώνες, ο πατέρας του πάντα σημείωνε έναν έναν τους πόντους του. Πέρυσι, σε πολλά παιχνίδια τον περίμενε έξω από το γήπεδο για να του ανακοινώσει ότι ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του. Είχε ξεκινήσει το μπάσκετ στα έξι του και χρόνο με τον χρόνο εξελισσόταν. Στα 14 του πια, είχε ακούσει τους προπονητές του να λένε στους γονείς του...