Οφείλει να εξηγήσει πάντως ο πρωθυπουργός, πολλά και πικρά, όχι την ανορθογραφία του. Γιατί, λ.χ., στα εξάχρονα της ηγεμονίας του ο τόνος του ενθουσιασμού εντοπίζεται μόνο στην κυριακάτικη ανάρτησή του. Λείπει σχεδόν παντού αλλού. Οπως λείπουν σχεδόν όλοι οι τόνοι στις πέντε αράδες του. Με τα λεκτικά αστοχήματα των πολιτικών ασχολούμαστε δεκαετίες τώρα. Ενίοτε με κάποια δόση υπερβολής, συχνά με χαιρεκακία και πάντα με μεροληψία: οι μεν χλευάζουν τα σκάνδαλα των δε, οι δε των μεν. Παλιά συνήθεια αυτή, παρότι ο καλός Θεός μάς δώρισε δύο μάτια, για να 'χουμε σφαιρική εικόνα των πραγμάτων. Ωστε να συγκρίνουμε μετ' επιμελείας και να κρίνουμε άνευ ιδιοτελείας. Και του Μ. Εβερτ τα ελληνικά τα ψέξαμε, και του Κ. Σημίτη, και του Γ.Α. Παπανδρέου, και του Α. Τσίπρα. Τα προφορικά ελληνικά τους, των αγορεύσεων στη Βουλή, των επίσημων ομιλιών και των συνεντεύξεων, γιατί ελάχιστα αυθόρμητα και ιδιόχειρα κείμενά τους έχουμε δει. Δεν ξέρουμε λοιπόν τι...