Η κοινότητα είχε ελάχιστους χώρους να συναντηθεί τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Λόγω του παράνομου χαρακτήρα τους, τα περισσότερα από τα ούτως ή άλλως ελάχιστα gay bars ελέγχονταν συνήθως από ανθρώπους του υποκόσμου οι οποίοι, σε αντίθεση με τους ιδιοκτήτες των gay bars σήμερα, σπάνια ήταν οι ίδιοι gay. Οι έφοδοι της αστυνομίας ήταν, λοιπόν, συχνές και γίνονται μέσα σε ομοφοβικούς ηγεμονικούς λόγους και είχαν ως κάλυμμα ταυτόχρονα αυτή τη δήθεν αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος. Αυτή η συνθήκη ήταν και η κανονικότητα των 1950s και 1960s για μία κοινότητα που δεχόταν στιγματισμό, κυνήγι, διακρίσεις και φυσικά βία σε διάφορες εκδοχές της καθημερινότητάς της. Το civil rights movement, ωστόσο, που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1960 από ακτιβιστικές ομάδες και τα αμερικανικά πανεπιστήμια είχε στρώσει τον δρόμο για την αντίδραση και έναν νέου τύπου ακτιβισμό. Αυτή η επιρροή υπήρξε και ένας από τους βασικούς λόγους για όσα ακολούθησαν...