Η πολυκατοικία του Δημήτρη με θέα το Πεδίον του Άρεως είναι χάρμα οφθαλμών. Στη Μαυρομματαίων βρίσκεις ακόμα τις πιο καλοδιατηρημένες πολυκατοικίες της παλιάς αριστοκρατικής Αθήνας. Ανεβαίνω στο διαμέρισμά του και θαυμάζω τη φροντισμένη είσοδο, το μαυρόασπρο μάρμαρο, το παλιό ασανσέρ. Το διαμέρισμα το λούζει ένα ευεργετικό φως, όλα είναι καλόγουστα και κομψά. Αυθόρμητα του λέω: "Δημήτρη, το σπίτι σου είναι σικ, αλλά "αντρικό σικ"". "Πάλι καλά που δεν το χαρακτήρισες ταντρικό σικ", μου λέει με το χαρακτηριστικό του χιούμορ και γελάμε. Το βρήκε τυχαία, από στόμα σε στόμα, δεν είχε βγει ακόμα σε αγγελία. Για πάνω από τριάντα χρόνια ήταν δικηγορικό γραφείο και είχε ποτίσει ο χώρος "δικηγορία", όπως μου λέει. "Είχαν καλύψει τα πάντα με κόντρα πλακέ, ακόμα και το εντυπωσιακό βιτρό του. Είχαν μπαζώσει και το παράθυρο", λέει με αγανάκτηση. "Το σπίτι είναι πάντα σε εξέλιξη, όπως και ο εαυτός μας. Κάτι προσθέτω, κάτι αφαιρώ, κάτι αλλάζω".