Καθώς το ταχύπλοο παίρνει μια κλειστή στροφή σχεδόν 180 μοιρών για να διαπλεύσει τα τελευταία μέτρα προς το φυσικό λιμάνι του Φετίγιε, αυτό που αν το παρατηρήσεις στον χάρτη μοιάζει με μια αγκαλιά, καταλαμβάνεται κανείς από το αίσθημα και τον ενθουσιασμό της ανακάλυψης ενός μυστικού. Καλά κρυμμένου, προστατευμένου από τον χρόνο και αλώβητου από τα τουριστικά στίφη. Κατάφυτοι λόφοι ορθώνονται τριγύρω, η πυκνή βλάστηση ξεκινά από το όριο της θάλασσας, ενώ τα διάσπαρτα κτίρια, περίφημα διατηρημένα αρχιτεκτονήματα των αρχών του 20ού αιώνα, σε αμφιθεατρική διάταξη, μαρτυρούν τον ήπιο τρόπο που ο άνθρωπος έχει παρέμβει στο φυσικό περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, βέβαια, το Φετίγιε, δύο ώρες βορειοανατολικά της Ρόδου διά θαλάσσης, κάθε άλλο παρά άγνωστο ή ανεξερεύνητο παραμένει. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να διαπιστώσει κάποιος απλώς ρίχνοντας μια ματιά στην αρμάδα των ιστιοπλοϊκών που είναι αραγμένα στη μαρίνα της παραλιακής πόλης.