Επισκέψεις σε φυλακές, συναυλίες διαμαρτυρίας, παρεμβάσεις σε δημόσιο χώρο, σε ψυχιατρικές δομές, σε γηροκομεία, παιδιά από ορφανοτροφεία, ενήλικες χωρίς μουσική εκπαίδευση, επαγγελματίες, άνεργοι, δάσκαλοι, εργάτες, ηθοποιοί. Ετσι συγκροτείται η String Theory, μια χορωδία που περιλαμβάνει ανθρώπους από διαφορετικό σημείο εκκίνησης και συνάντησης την τέχνη. Ο Γιώργος Πατεράκης, ιδρυτής της και καλλιτεχνικός διευθυντής , εξηγεί πώς η μουσική μπορεί να γίνει συλλογικό εργαλείο, κοινωνική χειρονομία και πεδίο ελευθερίας.Η Χορωδία String Theory έκλεισε τα 10 της χρόνια με ένα πολύπλευρο ρεπερτόριο. Ποιο ήταν το όραμά σας όταν τη δημιουργούσατε και πώς εξελίχθηκε μέσα στη δεκαετία; Ήταν η ανάγκη και επιθυμία μου να φέρω μια υπέροχη και θερμή μουσική κοντά σε ανθρώπους που δεν θα πήγαιναν ποτέ να την ακούσουν, όχι επειδή δεν θα εκτιμούσαν την ίδια τη μουσική, αλλά επειδή αυτή έχει φυλακιστεί επί πολύ καιρό, αδίκως, σε ένα κρύο και...