Οταν περπατάς στην 3ης Σεπτεμβρίου, έχοντας ήδη γεμίσει από τις ριπές αστικής ιστορίας και την παλαιοαθηναϊκή αύρα της Πατησίων, αναρωτιέσαι: για ποιον λόγο δεν είναι αυτός ο δρόμος, γεμάτος με τόσα αρχοντικά κτίρια, η προθήκη της Αθήνας; Η 3ης Σεπτεμβρίου υπήρξε για πολλές δεκαετίες η επιτομή της κομψότητας. Από την προπολεμική περίοδο και κυρίως μετά το 1920, είχε αρχίσει να συγκεντρώνει κοινωνικά στρώματα της ανώτερης οικονομικής τάξης και να δημιουργεί ένα θελκτικό αστικό περιβάλλον υψηλών προδιαγραφών, ιδίως το κομμάτι από την Αβέρωφ ώς την Αγίου Μελετίου. Μαζί και όλες οι κάθετες οδοί που ένωναν την 3ης Σεπτεμβρίου με την Πατησίων προς τα πάνω και με την Αριστοτέλους προς τα κάτω, σχημάτιζαν ένα αρχιτεκτονικό παλίμψηστο από νεοκλασικά, εκλεκτικιστικά, αρ νουβό, αρ ντεκό και πρώιμα μοντέρνα κτίρια. Και οι πολυκατοικίες που χτίστηκαν μεταπολεμικά, αντικαθιστώντας τα περισσότερα από τα σπίτια της πρώτης γενιάς, ήταν υψηλής...