Μπορεί το τοπίο κάποτε να ανακάμπτει, ωστόσο οι κοινωνίες που βασίζονται σε αυτό για τον βιοπορισμό τους δεν έχουν την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένουν. Ξεκινώντας την επιτόπια έρευνά της τον Ιανουάριο του 2024 από το βόρειο μέτωπο της Εύβοιας, η Χαλούλη άρχισε να καταγράφει το τοπίο, αλλά και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που ζούσαν στις καμένες περιοχές και αγωνιούσαν για το μέλλον τους. "Μπορεί το τοπίο κάποτε να ανακάμπτει, ωστόσο οι κοινωνίες που βασίζονται σε αυτό για τον βιοπορισμό τους δεν έχουν την πολυτέλεια του χρόνου να περιμένουν. Επομένως ήταν λογικό ότι αισθάνονταν αυτή την πίεση και χρειάζονταν στήριξη", περιγράφει από την επαφή της με τους ντόπιους.