Βγαίνοντας ο άνθρωπος από τη σπηλιά του, αντικρίζει το ανάγλυφο της γης, την παρατηρεί για να δει πώς θα επιβιώσει. Εκεί, ξαφνικά, ανακαλύπτει ότι στις κορυφογραμμές σχηματίζονται ξαπλωμένες μορφές. Κεφάλια, μύτες, στόματα, σώματα, τεράστια, γιγάντια. Σκέφτεται ότι υπάρχουν οντότητες μεγάλες, ανώτερες από αυτόν και τις ονομάζει θεούς. Τις βλέπει ξαπλωμένες, ήσυχες, ήρεμες, σαν να κοιμούνται. Όταν τα καιρικά φαινόμενα είναι έντονα, οι μορφές χάνονται μέσα στην αντάρα. Σκέφτεται ότι έχουν θυμώσει, έχουν σηκωθεί και δημιουργούν όλη αυτήν την αναταραχή, γι' αυτό αποφασίζει ότι πρέπει να κάνει κάτι για να τις εξευμενίσει. Στήνει ιερά πάνω σε αυτά τα βουνά, φτιάχνει μικρά ομοιώματά τους και τα τοποθετεί ως αναθήματα προστασίας. Ορίζει ανθρώπους για να κάνουν τελετουργίες και να είναι υπεύθυνοι σε αυτούς τους χώρους. Ταξιδεύει ανακαλύπτοντας την ύπαρξη μορφών στα πλαϊνά των βουνών και των βράχων που εμφανίζονται σε στιγμές που ο ήλιος...