Κάποτε στα Γρεβενά λέει πως την ήξεραν ως την "Μαρία που τραγουδούσε". Μπορεί η πορεία που διένυσε από τότε μέχρι σήμερα να είναι μεγάλη -όχι μόνο σε χρόνο και χιλιόμετρα αλλά και σε εμπειρίες, καλλιτεχνικές συναντήσεις και συγκίνηση-, ωστόσο αν το καλοσκεφτεί κανείς στον πυρήνα της παραμένει μέχρι και σήμερα ο ίδιος άνθρωπος: η Μαρία που τραγουδάει. Αυτήν τουλάχιστον βλέπω απέναντί μου στο μικρό καφέ του Εθνικού Κήπου όπου τη συναντώ, πριν από τον πρωινό της περίπατο. Με αφορμή την παράσταση "Holly Bitch" της Έλλης Παπακωνσταντίνου, η οποία μετά το θέατρο Πορεία ανεβαίνει σε λίγες ημέρες στην Neukollner Oper του Βερολίνου, τη μοναδική για φέτος το καλοκαίρι συναυλία της στην Αθήνα - απόψε στην Τεχνόπολη- αλλά και την έκδοση των δύο βιβλίων της η Παπαγεωργίου μιλά για τη σημασία της καλλιτεχνικής συνέπειας, για τους λόγους που νιώθει ευτυχής να έχει ανθρώπους που την πιστεύουν και όχι groupies που την ακολουθούν και βέβαια για τις...