Διασχίζουμε με το αυτοκίνητο το απέραντο Atchafalaya Basin, τη μεγαλύτερη υγροτοπική και βαλτώδη περιοχή στις ΗΠΑ. Ο δυνατός ήλιος δημιουργεί περίεργες αντανακλάσεις στα στάσιμα νερά αριστερά και δεξιά του δρόμου. Η άσφαλτος μπροστά μας μοιάζει με ασημένιο φίδι που ελίσσεται ανάμεσα στα έλη με τα βούρλα, τα νούφαρα και τα μεγάλα υδρόβια δέντρα που είναι καλυμμένα από ημιδιάφανα "υφαντά". Μοιάζουν με τεράστιους ιστούς αράχνης, είναι όμως τα ισπανικά βρύα, επίφυτα που κρέμονται σαν τρίχες από τα κλαδιά και που κάνουν τη διαδρομή προς το Μπατόν Ρουζ ακόμη πιο απόκοσμη. Μια διαδρομή που σου δίνει την αίσθηση πως, αφήνοντας πίσω το Τέξας, περνάς το κατώφλι ενός διαφορετικού κόσμου: Η Λουιζιάνα, πιο μυστικιστική, πιο "πρωτόγονη", μυρίζει έντονα βρεγμένο ξύλο - το δέρμα σου κολλάει από την υγρασία - και μοιάζει βυθισμένη σε μια σχεδόν μεταφυσική εσωστρέφεια και σιωπή. Πού και πού, ξύλινα σπίτια με εκείνες τις ξεθωριασμένες από τον χρόνο και...