Των Ιγνάθιο δελ Μοράλ και Μαργαρίτα Σάντσεθ, σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη Με χιούμορ, τρυφερότητα και βαθιά ευαισθησία, το έργο φωτίζει την εγκατάλειψη των ηλικιωμένων και τη μοναξιά των φροντιστών, εναλλάσσοντας θλίψη και γέλιο. Περισσότερο από μια ιστορία για την τρίτη ηλικία, εξετάζει πολυδιάστατα σύγχρονα θέματα: τις σχέσεις των παιδιών με τους ηλικιωμένους γονείς, την αμηχανία μπροστά στην αρρώστια, την ασυνεννοησία ανάμεσα στις γενιές, αλλά και τη θεραπευτική αξία της αφήγησης ιστοριών (εδώ από τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο) ως μια από τις τελευταίες χαρές της ζωής. ΥΠΟΘΕΣΗ Και οι δυο είναι μόνες. Και οι δύο έχουν γιους. Η μία φροντίζει την άλλη. Η μία μιλάει πολύ, η άλλη σχεδόν καθόλου. Η Χούλια, μητέρα ενός γιου που ζει στη Σουηδία, εργάζεται ως γηροκόμος της Τερέζας, μιας ηλικιωμένης γυναίκας που σταδιακά χάνει τη μνήμη της. Και οι δύο λαχταρούν την επαφή με τους γιους τους, βρίσκοντας ακόμα και σε ένα τηλεφώνημα μια...