Ο Βασίλης Βέργης γράφει για αυτή τη σιχαμένη επικίνδυνη κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ και την απόφαση που οφείλει να λάβει την Τετάρτη η κυβέρνηση για το καλό -και τον παραδειγματισμό- όλων. Έχει κουραστεί η ψυχή μας. Σωστότερα, σιχτιρίσαμε να τα βλέπουμε, να τα ακούμε, να τα ζούμε και μάλιστα, είμαστε υποχρεωμένοι επαγγελματικά, να τα σχολιάζουμε. Τουλάχιστον οι οπαδοί έχουν την τρέλα, την αγάπη για τις ομάδες τους και το "προνόμιο" ότι μπορεί να τα δουν ο καθένας μέσα από τα δικά του γυαλιά χωρίς να χρειάζεται να "απολογηθεί" γι αυτό. Εμείς, οι απέξω, τι αμαρτίες πληρώνουμε που πρέπει κάθε φορά να σχολιάζουμε αυτό τον πόλεμο αίσχους και να προσπαθούμε να βρούμε κάποια άκρη λογικής εκεί που απουσιάζει παντελώς; - Μπορεί να ονομάζεται "μπάσκετ" αυτό στο οποίο ένα ολόκληρο γήπεδο καθυβρίζει εν χορώ την ανήλικη κόρη του ιδιοκτήτη της αντίπαλης ομάδας και δεν γίνεται ούτε μία σύσταση να σταματήσει ο εμετός; - Μπορεί να ονομάζεται...