Οι Πέμπτες ήταν το μπασκετικό "Αρχίζει το ματς". Ο Γκάλης, ο Ξανθός κι αυτός ο μεγάλος λαός. Γράφει ο Χρ. Σταθόπουλος. Πέμπτη βράδυ άδειαζαν οι δρόμοι. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε σπίτι, είχαμε όλοι ραντεβού με την Ιστορία. Είτε βρισκόμασταν στη Θεσσαλονίκη είτε στην Αθήνα, το σκηνικό ήταν ίδιο: τηλεόραση αναμμένη, καρδιές να χτυπούν στο Αλεξάνδρειο, βλέμματα καρφωμένα στους θρύλους του παρκέ. Γιατί εκείνος ο Άρης δεν ήταν άλλη μια επιτυχημένη ομάδα. Ήταν έκρηξη συναισθήματος, ήταν ταυτότητα μιας ολόκληρης εποχής. Ήταν η φλόγα που έμαθε σε μια ολόκληρη χώρα τι σημαίνει μπασκετική κυριαρχία. Όταν έπαιζε ο Άρης, ήταν το μπασκετικό "Αρχίζει το ματς - αδειάσαν οι δρόμοι". Ήταν η στιγμή που η Ελλάδα σταματούσε. Ήταν το soundtrack κάθε μπασκετικής Πέμπτης. Ο Γκάλης με το βλέμμα του φονιά, ο Γιαννάκης με την ψυχή του αρχηγού, ο Φιλίππου, ο Σούμποτιτς, ο Λυπηρίδης - και φυσικά ο Ξανθός, ο προπονητής-μορφή, με το μισάνοιχτο...